Kea Eschbach – Leuvenum
Met minimale vormen maximale zeggingskracht creëren. Eigenzinnig en vernieuwend bezig zijn. Met associaties vanuit vrije expressie tot beelden komen. Dat zijn kenmerken van haar werk. Acryl en paletmes vormen daarbij haar basisgereedschap. Bij voorkeur op grote doeken, maar zelfs als ze kleine doeken gebruikt vormen deze zich gezamenlijk tot een groter geheel.
Het verhaal van ‘De verloren zoon’ heeft als doek de titel ‘De gevonden zoon’ gekregen, een eigen interpretatie van een bijzonder verhaal uit de Bijbel. Het is een drieluik, speciaal gemaakt voor een wand in een kerkzaal. De laatste tijd werkt Kea ook regelmatig met doeken op de grond. Dat is bijvoorbeeld te zien in haar werk ‘Opstanding’, en ‘Dorst’. Waarbij ‘Opstanding’ en ‘Dorst’ je uitnodigen om een deel te zijn van het kunstwerk, Door te schuiven mag je je eigen ‘Opstanding’ creëren of bij ‘Dorst’ jezelf ontdekken met een karaf water en wat dan .. ga je drinken of uitdelen of beide.
Iemand vroeg laatst of ik altijd op de grond en in zwart-wit werk. Als het werk erom vraagt zal ik dat zeker blijven doen. Bezig zijn, werken, dat is belangrijk of het vernieuwend is? Dit is mijn werk .. nu.’